Je kan mijn zelfportretten niet los zien van mijn persoon, want ik heb ze tenslotte gemaakt. Het zijn mijn formele keuzes die leiden tot het uiteindelijke beeld, maar het zijn geen geheimen of openlijke boodschappen over wie ik ben of hoe het met me gaat.

Mijn interesse gaat in de eerste plaats uit naar vorm. In het tekenen naar aanleiding van mijn eigen hoofd kom ik alles tegen wat ik als kunstenaar qua vorm nodig heb. Ik kom al tekenend nog steeds op meer ideeën dan ik kan uitwerken.

Maar vorm is niet het enige wat me bezighoudt. Ik kan niet ontkennen dat mijn portretten een psychologisch aspect hebben. Dat psychologische aspect heeft echter niet zozeer te maken met mijn dagelijkse gevoelens en gedachten. Het ligt op het veel algemenere vlak van de uitdrukking.

Ik houd me bezig met vorm, maar bij het tekenen van een gezicht brengt de vorm onvermijdelijk een uitdrukking mee.